Hoi!
Gisteren één van de hoogtepunten uit mijn leven meegemaakt. Voor het eerst zelf gevlogen op de Airbus A319. Geeft een goed gevoel om zo'n monster zelf helemaal onder controle te hebben.
Het begon allemaal afgelopen dinsdag. Ik had bij Fabian geslapen omdat we vroeg op schiphol moesten zijn. Met Transavia naar Nice gevlogen. Daar 4 uur op de luchthaven rondgehangen om vervolgens met CCM (in een ATR-72) naar Bastia(Corsica) te vliegen.
Daar in een leuk hotelletje ingechecked en de rest van de dag een beetje gerelaxed. Hotel was een beetje een kruising tussen een hotel en een hostel. Wel aparte kamers, maar ook een "huiskamer" waar je spelletjes kon spelen, of tv kijken. En buiten een zwembad en een tafeltennistafel. 's-avonds uit eten geweest (met Corsica Cola!). Op woensdag vroeg op. Het zonnetje scheen al, mooi weer, paar kleine wolkjes en ruim 20 graden. Beter kon de dag niet beginnen.
We werden door een medewerker van CCM opgehaald in ons hotel en naar het vliegveld gebracht. Daar werden we ontvangen door de Chief pilot die ons een briefing gaf en vervolgens op weg naar de A319 van CCM waarmee we gingen vliegen. Trap op en met zijn 3'en naar binnen. Deuren achter je dicht. Wel apart om te zien dat er zo'n hele lege cabine achter je is. Vervolgens het toestel gestart en eerst was het aan Fabian de beurt om te vliegen. Na ongeveer een uur was het mijn beurt. Eerst stukje taxiëen, en vervolgens het daadwerkelijke vliegen. 6 landingen gemaakt en 2 go arounds (waarvan 1tje met een gesimuleerde motorstoring). Alles natuurlijk op film vastgelegd.
Na afloop nog even nabesproken en vervolgens 3 uur op de luchthaven van Bastia rondgehangen alvorens terug te vliegen naar Nice. Op de luchthaven van Nice even gegeten en met Transavia terug naar huis. Zat er zowaar nog een bekende nederlander naast me, ex-tennisser Jacco Eltingh. De ouders van Fabian pikten ons op op Schiphol, nog even wat gedronken bij Fabian en toen op weg naar huis. Om 2 uur was ik thuis, vermoeid, maar ook voldaan! Wat een prachtige dag.
Groet
Jeroen
donderdag, april 20, 2006
zondag, april 09, 2006
A320 Simulator in Moskou
Privjet! (of zoiets)
Gisteren teruggekomen van ruim 2 weken Moskou. Wat een avontuur! Het begon in Madrid, om 3 uur in de ochtend uit ons bed, auto inladen en op naar het simcentrum van Madrid om daar de auto's af te geven en de taxi naar het vliegveld te nemen. Daar ingechecked voor onze vlucht naar Rome. We vlogen met Alitalia in een MD-80. Leuk om een keer in te zitten. Na zo'n 2 uurtjes vliegen stonden we in Rome. Daar naar de andere termninal gegaan en 3 uurtjes of gewacht om een mooie Airbus A321 van Alitalia te betreden die ons in 4 uurtjes naar Moskou bracht. De douane is zoals je verwacht van Rusland, lange rijen, hoop bureaucratie maar uiteindelijk mochten we het land in. Het visum was in orde (al kreeg ik wel een rare blik...wat doet een nederlander met een visum uit spanje, een vlucht uit Italie in Rusland...
Eenmaal in het hotel begon de ellende pas echt. Het hotel bleek nog niet betaald te zijn door CAE. En de creditcard van CAE werd niet geaccepteerd, of we zelf even wilden betalen. Ehm...ja hoor..maar we kunnen maar voor 1 nacht betalen. Uiteindelijk werden we een paar uur later uit de brand geholpen door een werknemer van CAE die onze hotelrekening wel kon voldoen.
De dagen dat we moesten simmen bestonden eigenlijk alleen maar uit slapen, eten voorbereiden en simmen (en soms even naar het winkelcentrum).
De simulator stond op het Aeroflot training centrum. De ingang van dit centrum is misschien nog het best te vergelijken met (sorry voor deze woorden) een concentratiekamp uit de 2e wereldoorlog. Betonnen omheining, gewapende bewakers met duitse herders. Allemaal oud en vervallen. Het uitzicht van de briefingruimte was al niet veel beter. Een wegroestende (nog werkende) fabriek. Wel apart om zo te zien.
De sessies gingen ons redelijk goed af. Het was natuurlijk een groot voordeel dat we onze MCC op de airbus hadden gedaan. De eerste 3 sessies gingen over het leren vliegen en de daaropvolgende sessies over het afhandelen van storingen. Na 7 sessies vertok onze instructeur en werden we overgenomen door de TRE (examinator) die ons een LOFT-(trainingssessie), skill- en low visibilitysessie af nam. Alles netjes gehaald en nu binnenkort nog op het echte toestel wat landingen maken en dan is de typerating binnen.
Op onze vrije dagen wilden we natuurlijk wel wat van Moskou zien. Aangezien wij dicht bij het simcentrum waren gestationeerd betekende dat we niet echt centraal zaten. Alles bij elkaar 45 minuten in de bus om bij het metrostation te komen om dan nog 25 minuten in de metro te zitten. Maar daarna zie je dan ook wel wat. Het rode plein. Jarenlang het middelpunt van het communisme. Tegenwoordig heeft ook het kapitalisme toegeslagen. Aan het rode plein ligt enerzijnds het Kremlin, nog steeds het centrum van de regering. Aan de andere kant ligt een monumentaal pand wat tegenwoordig diest doet als een (erg duur) shoppingcentrum. Het rode plein op zich stelt niet veel voor, voornamelijk groot, maar dat is het dan ook. Het aanliggende Kremlin met zijn gebouwen maakt veel goed. Natuurlijk denk je als piloot zijnde of je ook een Cessna op het rode plein kan landen zoals Mathias Rust dat in 1987 deed. Zou mij ook wel lukken denk ik ;)
Het leven in Moskou is heel dubbel. Enerzijds slaat het kapitalisme toe en lijkt alles mogelijk. Maar aan de andere kant zie je nog veel oude invloeden. Russen zijn erg stug, erg taakgericht, als het hun taak niet is dan doen ze het ook niet, is het niet mogelijk. Erg frustrerend. Het is niet mijn land, ik zou er niet willen wonen, maar ik ben blij dat ik de kans heb gehad om het van dichtbij mee te maken.
Groetjes
Jeroen
Gisteren teruggekomen van ruim 2 weken Moskou. Wat een avontuur! Het begon in Madrid, om 3 uur in de ochtend uit ons bed, auto inladen en op naar het simcentrum van Madrid om daar de auto's af te geven en de taxi naar het vliegveld te nemen. Daar ingechecked voor onze vlucht naar Rome. We vlogen met Alitalia in een MD-80. Leuk om een keer in te zitten. Na zo'n 2 uurtjes vliegen stonden we in Rome. Daar naar de andere termninal gegaan en 3 uurtjes of gewacht om een mooie Airbus A321 van Alitalia te betreden die ons in 4 uurtjes naar Moskou bracht. De douane is zoals je verwacht van Rusland, lange rijen, hoop bureaucratie maar uiteindelijk mochten we het land in. Het visum was in orde (al kreeg ik wel een rare blik...wat doet een nederlander met een visum uit spanje, een vlucht uit Italie in Rusland...
Eenmaal in het hotel begon de ellende pas echt. Het hotel bleek nog niet betaald te zijn door CAE. En de creditcard van CAE werd niet geaccepteerd, of we zelf even wilden betalen. Ehm...ja hoor..maar we kunnen maar voor 1 nacht betalen. Uiteindelijk werden we een paar uur later uit de brand geholpen door een werknemer van CAE die onze hotelrekening wel kon voldoen.
De dagen dat we moesten simmen bestonden eigenlijk alleen maar uit slapen, eten voorbereiden en simmen (en soms even naar het winkelcentrum).
De simulator stond op het Aeroflot training centrum. De ingang van dit centrum is misschien nog het best te vergelijken met (sorry voor deze woorden) een concentratiekamp uit de 2e wereldoorlog. Betonnen omheining, gewapende bewakers met duitse herders. Allemaal oud en vervallen. Het uitzicht van de briefingruimte was al niet veel beter. Een wegroestende (nog werkende) fabriek. Wel apart om zo te zien.
De sessies gingen ons redelijk goed af. Het was natuurlijk een groot voordeel dat we onze MCC op de airbus hadden gedaan. De eerste 3 sessies gingen over het leren vliegen en de daaropvolgende sessies over het afhandelen van storingen. Na 7 sessies vertok onze instructeur en werden we overgenomen door de TRE (examinator) die ons een LOFT-(trainingssessie), skill- en low visibilitysessie af nam. Alles netjes gehaald en nu binnenkort nog op het echte toestel wat landingen maken en dan is de typerating binnen.
Op onze vrije dagen wilden we natuurlijk wel wat van Moskou zien. Aangezien wij dicht bij het simcentrum waren gestationeerd betekende dat we niet echt centraal zaten. Alles bij elkaar 45 minuten in de bus om bij het metrostation te komen om dan nog 25 minuten in de metro te zitten. Maar daarna zie je dan ook wel wat. Het rode plein. Jarenlang het middelpunt van het communisme. Tegenwoordig heeft ook het kapitalisme toegeslagen. Aan het rode plein ligt enerzijnds het Kremlin, nog steeds het centrum van de regering. Aan de andere kant ligt een monumentaal pand wat tegenwoordig diest doet als een (erg duur) shoppingcentrum. Het rode plein op zich stelt niet veel voor, voornamelijk groot, maar dat is het dan ook. Het aanliggende Kremlin met zijn gebouwen maakt veel goed. Natuurlijk denk je als piloot zijnde of je ook een Cessna op het rode plein kan landen zoals Mathias Rust dat in 1987 deed. Zou mij ook wel lukken denk ik ;)
Het leven in Moskou is heel dubbel. Enerzijds slaat het kapitalisme toe en lijkt alles mogelijk. Maar aan de andere kant zie je nog veel oude invloeden. Russen zijn erg stug, erg taakgericht, als het hun taak niet is dan doen ze het ook niet, is het niet mogelijk. Erg frustrerend. Het is niet mijn land, ik zou er niet willen wonen, maar ik ben blij dat ik de kans heb gehad om het van dichtbij mee te maken.
Groetjes
Jeroen
Abonneren op:
Posts (Atom)
